میکرونیدلینگ روشی است که شامل استفاده از سوزن های باریک جهت ایجاد صدها حفره بسیار نازک روی پوست است . شاید به نظر برسد این روش یکی از جدیدترن تکنولوژی های موجود در زمینه زیبایی و ترمیم پوست باشد . ولی واقعا اینطور نیست . این روش بیش از ۵۰ سال سابقه دارد .
میکرونیدلینگ چیست؟
«میکرونیدلینگ» یکی از جدیدترین روش‌های جوان‌سازی پوست است. در این روش غیرتهاجمی، به کمک سوزن‌های ریز، سوراخ‌های ریز و سطحی در پوست ایجاد می‌شود و به این ترتیب ترک های پوستی که در اثر زایمان، چاقی و بلوغ روی پوست ایجاد شده‌اند، از بین می‌روند. با این روش درمان جای سوختگی، بستن منافذ باز پوست، درمان لک پوستی، رفع چین و چروک و از بین بردن جای زخم، بخیه و نیز از بین بردن جای جوش امکان‌پذیر است.
میکرونیدلینگ چیست و چه فوایدی دارد ؟
میکرونیدلینگ که به آن Collagen Induction Therapy هم گفته می شود توسط یک قلم که در سر آن سوزن های ریزی تعبیه شده و باعث ایجاد صدها حفره های نازک روی قشای خارجی پوست می شود .
این روش دو هدف را دنبال می کند :
۱ – با ایجاد سوراخ های میکرونی روی پوست شرایطی را ایجاد می کند تا سرم های مخصوص بتواند جذب قشای داخلی پوست شده تا نتایج بهتری را جهت ترمیم و بازسازی پوست ایجاد کند .
۲ – سوراخ های کوچک ایجاد شده توسط دستگاه میکروپن ، باعث می شود پوست با تولید کلاژن و الاستین شروع به بازسازی خود نماید . این فرایند باعث بهبودی چین و چروک ، خطوط ریز ، جای جوش ، زخم ها و منافذ می شود.
در بعضی از دستگاه های درماپن ، سرم و مواد مغذی همزمان با ایجاد حفره های میکرونی در پوست تزریق می شوند . ولی عموما ابتدا سرم یا مزو روی پوست مالیده شده بعد جهت نفوظ این مواد ، با درماپن روی پوست حفره های ریز ایجاد می گردد.
- قبل از انجام میکرونیدلینگ پوست محل موردنظر را از هرگونه کرم، لوسیون و مواد آرایشی پاک کنید.
- اگر از داروی خاصی استفاده می‌کنید یا هر گونه بیماری و ضایعه‌ی پوستی مثل تبخال دارید، قبل از انجام میکرونیدلینگ حتما پزشک خود را از این مسئله مطلع کنید.
- درصورتی‌که پیش از این، از روش‌های درمانی دیگر برای جوان‌سازی پوست‌تان استفاده کرده‌اید، حتما با پزشک خود در میان بگذارید.
مراقبت های بعد از میکرونیدلینگ
میکرونیدلینگ یک روش جوان‌سازی و درمانی با دوره‌ی نقاهت کوتاه است، اما رعایت برخی نکات به بهبود سریع‌تر پوست بعد از انجام میکرونیدلینگ کمک می‌کند.
- بعد از انجام میکرونیدلینگ پوست دچار التهاب و سرخی و گاهی کبودی می‌شود. اگرچه این التهاب در مدت زمان اندکی (۱۲ تا ۴۸ ساعت) بهبود پیدا می‌کند، بهتر است با دست‌زدن به پوست، آن را تحریک نکنید. خوردن میوه‌هایی مثل آناناس به تسریع درمان التهاب و درمان کبودی پوست کمک می‌کند.
- برای کاهش التهاب و قرمزی پوست به‌هیچ‌وجه از داروهای ضدالتهاب مثل ادویل یا ایپوبروفن استفاده نکنید و اجازه بدهید مراحل بهبود روند طبیعی‌اش را طی کند.
- ۲۴ تا ۴۸ ساعت بعد از میکرونیدلینگ حمام نکنید، از ورزش و کارهایی که سبب تعریق پوست می‌شود اجتناب کنید و حداقل سه تا ده روز بعد از میکرونیدلینگ از ماندن زیر آفتاب جز در موارد ضروری اجتناب کنید.
- اگر مجبور به حضور در خارج از منزل هستید، حتما از بهترین کرم ضد آفتاب مناسب پوست خودتان که حاوی زینک باشد، استفاده کنید.
- اگر بعد از میکرونیدلینگ پوست صورت‌تان پوسته‌پوسته شد، به‌هیچ‌وجه آن‌ها را دست‌کاری نکنید و برای بهبود از کرم‌های مرطوب‌کننده استفاده کنید.
- بهتر است ۲ تا ۳ روز از محصولات AHA (اسید گلیکولیک)، رتینول و مواد حاوی اسید یا فعال‌کننده استفاده نکنید.
- ازآنجایی‌که پزشکان این روش درمانی را برای تمام افراد مناسب نمی‌دانند، بهتر است حتما قبل از انجام این روش درمانی تمام سوابق درمانی خود را برای پزشک شرح دهید.
قبل از انجام میکرونیدلینگ به چه مواردی باید توجه کرد؟
مهم‌ترین نکته‌ای که قبل از انجام میکرونیدلینگ باید به آن توجه کرد، رعایت موارد بهداشتی است. بهتر است به‌جای آرایشگاه‌ها و مراکز زیبایی، میکرونیدلینگ در مطب پزشک یا کلینیک‌های تخصصی انجام شود. از بهداشتی بودن و یکبار مصرف‌بودن سوزن‌ها مطمئن شوید.
استفاده از سوزن (کارتریج) مشترک برای افراد مختلف و حتی استفاده از یک کارتریج برای یک فرد در چند جلسه می‌تواند به علت کندشدن سوزن‌ها و همچنین آلودگی سبب تخریب بافت و عفونت شود و صدمات جبران‌ناپذیری برای سلامت فرد ایجاد کند. در سال‌های اخیر استفاده از کارتریج‌های یکبار مصرف برای انجام میکرونیدلینگ مرسوم شده، اما توجه داشته باشید که فقط استفاده از کارتریج یکبار مصرف، ایمنی و سلامت شما را تضمین نخواهد کرد، زیرا لازمه‌ی انجام یک میکرونیدلینگ ایمن و مطمئن، استفاده از کارتریج استاندارد، استریل و دارای غشای محافظ است تا به‌هیچ‌‌عنوان خون، لنف و مایعات بدن از داخل کارتریج به داخل هندپیس نفوذ نکنند.
برای این کار در کارتریج‌های استاندارد از نوع خاصی واشر ارتجاعی به نام «ممبران» استفاده می‌شود که مانع از ترشح و انتقال مواد درمانی، خون و مایعات لنفی از کارتریج به داخل هندپیس می‌شود. یادتان باشد که در صورت نبودِ غشایِ محافظ در کارتریج و انتقال مایعات به داخل هندپیس احتمال انتقال عفونت و ویروس‌های هپاتیت و ایدز به افراد دیگر به‌شدت بالا خواهد رفت. به همین دلیل درصورتی‌که داخل کارتریج‌ها به‌جای «ممبران پلاستیکی»، فنر فلزی مشاهده کردید باید بدانید که این کارتریج ایزوله نبوده و به‌هیچ‌وجه ایمن نیست.
مزایا و معایب میکرونیدلینگ
ازآنجایی‌که روش میکرونیدلینگ یک روش غیرتهاجمی برای رفع ایرادهای پوستی است، به‌جز مواردی چون کهیر، کبودی (هماتوم)، قرمزی، احساس سوزش یا خارش پوست در محل درمان، تیرگی پوست در صورت استفاده نکردن از کرم ضدآفتاب بعد از میکرونیدلینگ، ایجاد حساسیت پوستی در کسانی که به فلز حساسیت دارند و التهاب و ورم خفیف، عارضه جدی دیگری گزارش نشده است، اما میکرونیدلینگ روشی ایمن برای درمان مشکلات پوستی است. ازجمله مزایای این روش درمانی عبارت‌اند از:
- تولید کلاژن و تحریک جریان خون که سبب جوان‌سازی پوست می‌شود؛
- بازسازی بافت پوست در مواردی مثل جای سوختگی، زخم، جوش، چین‌وچروک‌های ظریف و ترک‌های پوستی؛
- درمان مشکلات پوستی انواع طیف‌های رنگ پوست حتی پوست‌های تیره که به روش‌های درمانی مثل لیزر پاسخ نمی‌دهند؛
- استفاده از میکرونیدلینگ برای درمان مشکلات مناطق حساسی مثل گردن، اطراف چشم‌ها، دهان و… که با روش‌هایی مثل پیلینگ عمیق و لیزرهای گران‌قیمت نمی‌توان آن‌ها را درمان کرد، بسیار مؤثر است.
- جنس سوزن‌های میکرونیدلینگ «تیتانیوم» است. تیتانیوم ازجمله فلزاتی است که هنگام حرکت اصطحکاکی یا رفت‌وبرگشتی ایجاد حرارت نمی‌کند، داغ نمی‌شود و پوست را نمی‌سوزاند.
- میکرونیدلینگ برای رفع ایرادات پوستی نواحی کوچک و زاویه‌دار پوست مانند بینی، بالا و پایین چشم، لب بالا و لب پایین انجام می‌شود، ولی لیزر این توانایی را ندارد.
- هزینه‌ی میکرونیدلینگ بسیار کمتر از روش‌هایی مثل لیزر است و علاوه‌براین آسیب‌های ناشی از حرارت لیزر بر روی پوست را هم ندارد.
چه کسانی نباید میکرونیدلینگ انجام دهند؟
- افرادی که زخم، بریدگی یا خراشیدگی‌های باز روی پوست‌شان دارند؛
- کسانی که طی یک سال گذشته، پوست‌شان تحت پرتودرمانی و اشعه‌درمانی قرار گرفته؛
- کسانی که در ناحیه موردنظر، هرگونه عفونت پوستی، عارضه یا تبخال دارند؛
- خانم‌هایی که دوران بارداری و شیردهی را می‌گذرانند؛
- کسانی که سابقه‌ی بروز کلوئید (در محل عارضه گوشت اضافه بالا می‌آورند) دارند یا زخم‌هایشان خیلی دیر التیام پیدا می‌کند؛
- افراد مبتلابه عفونت پوستی، بیماری‌های پوستی و هرپس سیمپلکس؛
- افرادی که در طول سه ماه گذشته، تحت درمان با داروی اکوتان (ایزوترتینوین) بوده‌اند؛
- بیماران هموفیلی و کسانی که از آسپرین و داروهای ضدانعقاد خون استفاده می‌کنند.
ممنون از سایت خوبتون